1991 yılında kâlp krizi geçirmiş yoğun bakımda yatmıştım.Netice ameliyat dediler.
Bir de Ankara GATA’ya danışmak istedim. Bu nedenle damadımızın görevli bulunduğu
Yeşildereye gittim. İşte oradayken duygulanıp yazdığım bir şiirdir.

( Mayıs 1991 )


Sosyal tesis kurulmuş , bir tepenin üstüne ,
Haspam pek de düşkün endamına , süsüne .
Sanki ağaçların arasına , özellikle gizlenmiş ,
Adına YEŞİLDERE - YEŞİLTEPE denmiş .

Batı sırtta bir köy , eteklerde yeşil ovalar ,
Köpekler var , koyunları , kuzuları kovalar .
Tepeden, kuşbakışı, uzakları , yakınları seyriyle ,
Yarlar içinden akar , etrafı yemyeşil bir dere .

Derinden ses veriyor , yeşil dereler
İnsan şükür diyor bin - bir kereler ;
Öyle asûde ki , günü ve de gecesi ,
Kendinden geçirir insanı , doğanın sesi .

Dört mevsim yaşadık mayıs ayında ,
Kuşlar cıvıldarken , bahçesinde , bağında ;
Renkli , güzel çiçekleri kara büründü ,
Yemyeşil tepeler , bir anda , beyaza döndü .--

Bin bir renkli kır çiçeği , koparmaya kıyamazsın ,
Buz gibidir içeceği , içsen de pek kanamazsın .
Dağlarında kaynaklar , yamaçlarda otlaklar ,
Nisan - Mayıs sağanak , yeşil oldu topraklar .

Ne pis koku , ne toz, ne de sis , duman ,
Çevirmiş etrafı , küçük ,yeşil bir orman ,
Havuz başı yemyeşil, söğüt altı pek serin .
Oturursan altına , kalmaz gâmın , kederin .

Özlem duyar, burada bir günü yaşayan ,
Bizim gibi gelip de hep günleri sayan .
Dostlar, artık ayrılık zamanı , kapılmayın yeise ,
Veda ederek , neşe diliyoruz buradaki , herkese