ADAM GİBİ ADAMDI
Tek göz evde tek başına yaşardı,
Ara sıra iki tek atardı, Ne gece nara atar, ne sabaha kadar, Kaldırımda yatardı. İçmeden duramazdı, sarhoş ta olmazdı. Halil derlerdi adına ya! Adam gibi adamdı… Mahallede pek dolaşmaz, Kimseye bulaşmazdı. Eve pek uğramaz, Kimsenin namussuna yan gözle bakmazdı, Üç kuruşu olmaz, olsa da, Verirdi bir muhtaca. Hep meteliksiz gezerdi ya! Adam gibi adamdı… Öyle paket sigara değildi içtiği, Boş kaldıkça tütün sarardı, Pek kimseyle konuşmazdı aslında, Konuşursa da insanın yüzüne bakmaz, Kaşlarını çatar yere bakardı. Hiç arkadaşı yoktu ya! Adam gibi adamdı… Mahallenin delisiydi, Aslında en aklı başında kişisi… Umurunda olmazdı, El âlemin beş koyunu, üç keçisi, Zenginin malı için, yorulmazdı çenesi, Deli doluydu ya! Adam gibi adamdı… Üstü başı eski olurdu, Tek takım elbisesi bulunurdu. Her gün giydiği ütüsüz siyah pantolon, Iskarpin ayakkabısına uyum olurdu, Neme lazım eski, küskü giyerdi ya! Adam gibi adamdı… Bir gün mahalleli hasta dediler, Toplanıp ziyaretine gittiler, Bir tas ta çorba götürdüler, Kirli sakalını sıvazlayarak içti, Herkese teşekkür etti, Yalnız tek tabanca yaşardı ya! Adam gibi adamdı… Ertesi gün salası verildi, Üç beş mahalleli omuzladı cenazeyi, Tezcin, tekfin derken imamın karşına duruldu, Er kişi niyetine namazı kılındı, Hani imam adet yerini bulsun diye sordu. Nasıl bilirdiniz merhumu? Herkes nasıl bilirdi bilmiyordum ya! Bana göre; ADAM GİBİ ADAMDI… DUDU BAYRAM/ ANKARA |