Set çekip ferâsetle nefse taam hevese
Bir lahzâ dur! Kulak ver Rahman’dan gelen sese!

Ömür denen sermaye emanet bir candadır
"Asra yemin olsun ki, insanlar hüsrandadır!"

Bir dem ki; kadın meta, cinsi hemcinsine eş
Bir dem ki hem adeta "îmân elde kor ateş!"

İbadetler ihlassız, tövbeler gözde yaşsız
Ölüler feryâd-figan, diriler pek telaşsız!

Kullar kibir kölesi, haddini aşmış beşer
Hani dirilse meyyit dünyayı sanır mahşer.

Leş kargasına benzer nefs-i emmare bu dem
Hem günaha sevkeder, sevabı didikler hem.

Sarsılırken serde us, iradenin kalesi
Dilden düşen daneler İblis’in nevalesi.

Çare; dua, tefekkür; Hakk’dan gelene rıza...
Ve yanmak pahasına "îmânı muhafaza!"

Madem ki zemin kaygan, sarsılmakta o temel
Akleden kullar için, hedef tek; "salih amel"!

Ve ram olup emrine, mü’mine farzdır diye
"Hakka kulluğa davet, hakikati tavsiye!"

Zayıf omuzlar için ağır gelse de bu yük
Gerçek şu ki; her nefer davası kadar büyük!

Çok olsa da zalimin, mel’ûn’un taraftarı
İnsan hedefe varır; "Sabır"sa anahtarı!

Mecit Aktürk