ZEHİR İMİŞAşkı bal diye sundular. Tattım ki bir zehir imiş. Boğulmazsın, gir dediler. Meğerki bir nehir imiş. Yarama tuzlar ekildi. Gözlerime mil çekildi. Bilmeyenler beni bildi. Can değil de, demir imiş. Bende bir ruh taşıyorum. Boş yere mi yaşıyorum. Yaz gününde üşüyorum. Heba olan ömür imiş. Gidilmez yollara gittim. Düşe, kalka ben de bittim. Gece, gündüz feryat ettim. Bütün dünya sağır imiş. Unutur muyum ismini. Hatırlamasam cismini. Yırtıp atsam da resmini. Benim ki bir kahır imiş. Sabri Koca |