Yûnus EMRE!
Et kemiktir libası, mânâ onun özüdür,
Heva için söz demez, Ariflerin yüzüdür! Garip gönlü durağı, Lehv’de yazan yazıdır! Hakk olmuş ondan râzı, Yûnus O’ndan râzıdır! Câhillerin tuzağı, yakın görmek uzağı, Mânânın aslı onda, Yûnus’dur ol Kaf dağı! Hasislik câhil işi, mesaisi teşvişi, Ona yüzden bakanlar, viran eder Otağı! Yûnus’un sunduğudur, mânânın sırrı ayan, Temizlenmez su ile, el ile yüzün yuyan! Zân eder bildim diyen, zânnıyla eder ziyân; Rûhunu süsleyûben, yol yürür ona uyan! Bizi dâhi zemmeder, okuyan bu sözümüz, Kulağımız kapattık, zân’ı görmez gözümüz! Bilen aşk ehlin hâlin, onlarladır râzımız; Billâhi ol Halık’a, ayancadır özümüz! 30.09.2007/02.58 |
Temizlenmez su ile, el ile yüzün yuyan!
Zân eder bildim diyen, zânnıyla eder ziyân;
Rûhunu süsleyûben, yol yürür ona uyan!
Büyük Yunus' a layık mükemmel bir şiirdi..
Güçlü anlatım, yerli yerinde ölçüler ve duraklar, harika bir akıcı üslup...daha ne olabilir ki...
Yürekten kutluyorum...Selamlarımla...