EYLEMİŞLER MAL BİLMEYİZ!
Kel ölünce, sırma saçlı,
Kâmilen bir hâl bilmeyiz! Kör ölünce, badem gözlü; İtidâlli, yol bilmeyiz! Ya göklerde uçururuz, Ya yerlere geçiririz! İpin ucun kaçırırız; Doğru desin, dil bilmeyiz! Her işimiz; İfrât, tefrit, Çok Çakalı, eyleriz Kurt! Bundan böyle, bu Cennet yurt; Yediğimiz, gol bilmeyiz! Burun kalkar, Kâf’tan öte, Kurtarıcı olur çete, Herdem gâflet, her ân hâtâ; Bir kararda, kal bilmeyiz! Aldırmayız eğrimize, Tâklit gitmez ağrımıza! Gavûr vurur böğrümüze; Düştüğümüz, zûl bilmeyiz! Gâflet sardı yöremizi, Unutturdu Töremizi! Aramayız, çâremizi; Olacağız, kül bilmeyiz! Hoşgörü var, güyâ ser’de, Ordan geçer, düşmân arda! Herşeyimiz, orta yerde; Perde nedir, tül bilmeyiz! Aşikâre, hüküm netken, Sapıtıyor, türlü etken, Akl satarız, bizde kıtken; Kâfir kurar, al* bilmeyiz! Hep bâtılda toplanırız, Ha deseler, At’lanırız! Keyfe keder, otlanırız; Eylemişler, Mal bilmeyiz! Ne derlerse yapıyoruz, El, etekler öpüyoruz, Sorsak Hakk’a tapıyoruz; Habibini, Gül bilmeyiz! İlmimiz yok, ahkâmsa çok, Tâklitçinin, bitmesi hak, Böyle gider, nereye dek? Elif, Be, Te, Dal bilmeyiz! Nefs elinde bilmez yular, Ben ben diye, dâvâ kılar, Ozan İlo’m, vâde dolar; Ölecektir, kul bilmeyiz! 16.11.2009/17.14 *AL : HİLE İlhami ERDOĞAN (Ozan İlo) www.edebiyatdefteri.com/etkinlikler/incele/2689 |
Efendim kutluyorum.