ORPHEUSA ŞİİRLER-2
bekleyen isterse beklesin...
beklerler... lambalar kuruyor; gül, daha tohumdayken solmaktan bıkmış; dallar, kusmuklu; bir vinç, gitgide ağırlaşan, batan sokaktan kendini kaldırmayı deniyordu... –bırakmış... ey siyah kanser! bu kenti niye kuşattın kuşlarla? daha beter- i mi var! aynalar artık sırsız olarak da gösteriyor göstereni; belki bir akrebe tırmanan duvar; yıkılan ölü sur sesleriyle dolan erguvan ve... len terani!.. dili zebani olan sen! şair, deccal, ya da neysen... artık sus, yeter! görünsen de bir, kaybolsan da, ey orpheus, ne farkeder!... |