Çocuklardır Gökyüzünün Bekçileri
Geceye karışmış bir yolcunun gözleri
Korkuyla uyanan çocuklar gibidir Erkenci bir yıldıza rastlayınca Düşündeki son büyüyü yitirir. Gece yaşlanmış gökyüzüdür. Özlem ağır uykular gibi çöker Gezinir çocuğun coğrafyasında Yüreğinde ışıltılı bir mevsim Eski zamanlardan bir sabah çeker. Sabah el değmemiş bir çocuk cakasıdır. Ağacından bir portakal düşürür Kana benzese de dağ yollarındaki izi Taflan kokulu yağmurlar tarar saçını Unuttuğu dostlukları anarak üşür. Yağmur ilk kız arkadaşıdır. Dağ menziline değer alımlı yüzü Haylaz çocukların koşuştuğu göğsünde Dağılır kederi mavi bir yıldız Alıp getirir sonsuz ilkyazı. İlkyaz içinin hoyrat atıdır. Kentin kapısını bulduğu sabah Yorgun bir atlı gibi düşer gece Yeniden anımsansın diyedir Sevinir çünkü çocuklar bildikçe. |