K U R A L S I Z L I Ğ I M
sadece ay ışığı şahitti iki gölge sessizliğine
Düş müydü penceremin önünde duran Yoksa gözlerimde sessizce büyüyen Bin bir gecenin efsunu muydu? Bilsem, bir mektup yazacağım ellerimin hecesiyle İnce kelimeleri döşeyeceğim ön söz olmadan beyaz çarşaflara Ve dibine dalacağım masum bir masalın Saçlarıma takılmış gelin teli ve açılmamış duvağımla. Bir sarhoşluk var odanın nefesinde Noktasız sözcükler yalpalıyor belleğimde Salaş meyhanelerde kaybolmuş naralar gibi Özlemleri tokuşturuyorum avuçlarımın içinde Bir adım ötemde efkâr fişleniyor Dili dolaşıyor sarhoş şiirlerin Kimsesiz bir âşık Göz bebeklerimde ağlıyor sessizce. Yokluğunla üşüyüp gökyüzüne bakıyorum Güneş çırılçıplak Adresim ayazlarımı yakmayan mavi Usulca sesleniyorum, ört üstümü Üstümü ört diyorum annemin ninnileriyle Uzanamıyorsun Beyaz hasretler dalgalanıyor ellerinde Titriyorum güz dönümleri gibi Buz tutuyor sol yanım. Birden Başımı okşayan çocuksu sevinçlerimle Uyanıyorum rüyamdan Sanki Kalbim fırlıyor acemi sevişmelerden Bir nedeni var diyorum Al al olan umutlarımın Telaşla takvimleri karıştırıp Günleri açıyorum ardına kadar Şahikalarında başım dönüyor. Şimdi küçücük penceremde Gurbet kokunu çekiyorum içime Yüreğime imge imge vuran isyanlara Sevdamın gizlisini anlatıyorum Ayaklarıma dolanan kumsalı Yaz sıcağında terleyen sevişmeleri Sokak aralarının sevgi kokulu kaldırımlarını Anlata anlata bitiremiyorum Elin aşkıma değdiğinde ihlal ediyorum tüm kuralları Sabahçı kahvelerine düşüyorum uykusuz gözlerimle Kuralsızca bekliyorum Kuralsızca seviyorum. Kendimi sana ekliyorum kuralsızca. Zeynep Nilgün Gökçeöz |