kapında can
gönülde sevda
yüreğinin yoludur
İstanbul’da bir sokak çocuğudur
yollara düşmüş masumiyeti çer çöp olmuş lif lif
ucu yanık sıla mektubu kadar nahif
zarif zarflarla postalanmış bile bile bilcümle
çıkmaz sokakların bilinmeyen adreslerine
ne kaloriferli akşamları orada
ne yatağında çarşafları gül kokulu bir oda
Fırat boylarından horoz sesli sabahları
haykırıp durur merdiven altı rüyalarında...


candır sevdadır yoldur
İstanbul’da sokak çocuğudur
gazel olmuş masumiyeti savrulurken
hovarda rüzgârında Haliç’in
beni kahreden
kahreden beni değildir
kalem tutmayan ellerinin su görmemiş karası
ezelden sürme deyip çekilmiş keman kaşa
beriden taç deyip giydirilmiş yiğit başa
ezeldendir beridendir bizdendir
gelip gidendir akıp gidendir
bir demokrasiler havası...

Galip Sertel