tel örgülere takılıyor kanatlarım
gönlümce uçamıyorum artık,
umut diyarına bu yüreği konduramıyorum
ne kadar bağırsamda
sana sesimi duyuramıyorum

düşüncelerimden kara trenler geçiyor
vagonları ayrılık ve hüzünle dolu
el sallıyorum sessizce,
haykırıyorum feleğe öfke içinde

uzaklardasın, yetişemiyorum ellerine
gözlerin uzaklaşıyor sanki benden gizlice
bir kerecik olsun aramayışın
hançer oluyor, saplanıyor bu bedene…

dökülüyor ömür saatimden günlerim,
beklemeye kurulmuş gibi bu kalbim
seni bana getirmiyorlar diye
en çokta yollara sayıp sövüyorum

ansızın bir kuş uçuyor penceremden
ansızın hop ediyor yüreğim,

nerdesin, nerdesin?
bilmiyorum!… feci üşüyorum…

sensizliği içime sindiremiyorum
bir gün göreceğim bir yerde diyorum
kimbilir belki de bu boş hayallerle avunuyorum

bir yağmur yağıyor
hiç yoktan ben ağlıyorum

nerdesin, nerdesin?
bilmiyorum!... feci üşüyorum

benziyorum bir dağlalesine
mor ışıklar saçıyorum karanlıklarda
bağrı yanık ve yalnız
kaldım buralarda bir başıma

bir rüzgar esiyor
darmaduman oluyorum,
dağılıyor düşlerim, toparlayamıyorum


nerdesin, nerdesin?
bilmiyorum!... feci üşü/yorum

d/üşü/yorum
ve kahrolu/yorum...

( Dilek KARSLIOĞLU )