“Dal rüzgara gücense de kırılmıştır,
Bir defa…”

Göçebe iklim devinimleri
Çiçek yaprağını
Dal umudunu
Olmadık yerde
Sarar...


Terazisi bozuk
Anlık öfkelerde
Gelişi mümkünsüz
Gidişlere gebedir zaman
Kalp; ucu kırık bir testi değil
Yeni yetme tutkallara büzülsün


Ya da!
Sıcağına hapsolmuş
Kurşun askerler gibi
Voltası bozuk esaret
İçre duvarlarda çözülecek
Bir sigara dumanında…


Kırılmak;
Sevdalı bir bulutun
Beyazına kinidir
Savurur saçlarını
Öfke denizlerinde
Durmadan…


Veya!
Uyluğuna teneke sıkışmış
Sokak kedisinin akşam konçertosu
Bir balığı dişlemeden cırmalar kovaları


Avurdu bozuk Türkçenin
Küfür versiyonudur
Ezildikçe dili
Üzer dostluğu
Bilmeden…


Kırılgan bir gülün
Bülbüle varışıdır
Bahar sarhoşluğunda
Her renkten kokudur
Tene işleyen üryan…


İnzivaya niyetlenmiş
Bir hint fakirinin
Dünya pazarlığıdır
Kabullenmek yarasıdır
Kanasa da sevda sarmaktır
Ucu mersin çiçeğinden…


Dile kement vurmaktır malum
İnsan açık hedef ıskalasa da…
Kırmadan sarmaktır
Tüm aşk yaralarını…