İZMİR AŞKIM
Nâr-ı beyzâ-dır ezberimdeki adın
Bu kutsal ateşe deniz ne güzel yakışır Ayın şavkı düşer yıldızlı gecelerde üstüne Şiir gözlü kadın gibi taçlanır Arada ayazın vurur kıblem şaşar tenim üşür İmbatın sol yanımda sancılı dolaşır Gittiğim her ülkeye Yüreğimde saklayıp götürdüğüm Deli yüreklilerin yaşadığı gizemli memleketim İçime çektiğim nefes gibi Canıma can veren Ömrümü çoğaltan melteminle Arada bir Yosun kokusunu getir yârin Denizinde saklandığım mutlu çocukluğum Yetişkinliğimde öksüz yanım Huzursuzum Yüreğim kıyılarına çok yakın Denizin derinliğinde kaybolmuş Vurgun yemiş gönüllerin Naftalinli sandıklarda kilitli kalmış aşk öykülerini Çıkarıp dillendireceğim bu gece Efsunlu hikâyelerde ki Yerimi mi soruyorsun İzmir Ne gönlüme ne gözlerime Kimse böyle b/akmadı desem Kuyuya düşmüş Yusuf’u gördüm düşlerimde Diye anlatsam hayra çıkarır mısın düşlerimi Hafifletir misin yükümü Anlar mısın derdimi Yüreğimde ki közleri söndürür mü dalgaların Dâr-ul-ukbâ-ya bıraktım hesaplaşmayı İzmir Bir sen anlarsın Gözlerimde yanan ateşi Bu yüzdendir senden vazgeçmeyişim DENİZ_DERYA35 |
Askerliğimi İzmir de yaptım. Narlıdere'yi apayrı severim. Kadifekale'den akşam güneşin batışını izlemeye hususi çıkardım.
Saygı ve selamlarımla...