ÇOK GÖRDÜLER BANA ÇOKHak etmedim galiba bu âlemde gülmeyi Tattığım tüm hazları çok gördüler bana çok Asla istemez idim ağlayıp üzülmeyi Hayaldeki gizleri çok gördüler bana çok Yeni yeni başladım mutluluğu tatmaya Koşa koşa geldiler yoluma taş atmaya Alışamam neşeme hüzünleri katmaya Işıldayan gözleri çok gördüler bana çok Has yârene sahiptim, neler neler getirdi Sıcacık bakışları, tek kelamı yeterdi Hasetçiler ne yaptı, diyarımdan götürdü Edilen hoş sözleri çok gördüler bana çok Bambaşka dünyam vardı, yıkılıverdi başa Kalpler acımadı hiç dökülen bunca yaşa Zehirler zerk edildi suya, ekmeğe, aşa Sevgi yüklü özleri çok gördüler bana çok Gönüller dönüvermiş âdeta şer seline İftira atanların yürekleri deline Dosttan ayıranların ağrı insin beline Ziya saçan yüzleri çok gördüler bana çok Mevla’m yardım eyleye, zirve yaptı kasvetler İşte aldı başını gidiyor dalâletler Damarlarda geziyor anlamsız ihanetler Gül gibi benizleri çok gördüler bana çok Meçhûlce ve ansızın hayatıma daldılar Sol yanımda daima nefret ile kaldılar Akıl sır erdiremem, beni benden çaldılar Baharları, yazları çok gördüler bana çok Herkes kendi işinde, fark eden yok yasımı Hangi kul anlayacak trajik iflasımı Derman vardı mazide, kim silecek pasımı Yürüdüğüm düzleri çok gördüler bana çok Havvanur YAVUZ YAŞ: ON DÖRT |