umutsuzluk tüneli
Karanlıklarındayım göremezsin ki beni..
İçinde kaybolmaktayım bilemezsin ki beni. Umut ışığı alınmaş bir çocuk gibi Sensiz aldanmaktayım anlayamazsın ki beni.. Olur da birgün gelirsen diye şiirler biriktiriyorum tozlu raflarında. Bekliyorlar dört gözle seni oysa gelme umudu bile tükeniyor. Zaman bile işliyor aleyhime. Bir sen olmalıydın içimi okşayan gel diyemiyorum ama bir kere görebilseydin içimi. Ne fırtınalar kopuyor sen yokken ne badereler atlatıyor bu yüreğim İçin için küllerinden doğuyor kalbime. Bilseydin böyle olmazdı haykırışlarım sensiz geçen sabahlarda Tozlu rafları silemiyorum sen kokuyor her yaprak. Geçtiğimiz yollarda da izlerin var. Hayalinle birleşip sen oluyor, gülüşün oluyor, bakışın oluyor. Hatırlatıyor şimdi sensiz günleri. İlerliyorum yine de öyle acıtıyor ki sen bilemezsin ki sevgilim bunu yaşamadın ki. Şu küçücük yüreğime ne çok adamıştım seni Sen havam, sen suyun, sen neşem, sen kederim. Benden uzaklaşmak için girdiğin bu tünellerde kaybediyorum seni yalan yollarda yoğurulup gidiyor hayalin... Meltem Kastancı. |