Hayat
Hayat neden bu kadar zalimsin bana,
yeter artık kaybetmekten yoruldum.. Kapılarımı açıp kapama hayat ! Soğuk giriyor içime. Haketmediğim bir güne uyanmak, yok yok hak ederek başlamak, ve ne getirdiğini bilmemek.. Küçüktüm, küçük hayallerim vardı üzüntülerim, sevinçlerimi geri ver bana. Eski günlere gitmek üzere al beni kollarına. Çünkü ben artık sonsuz uçurumlardan, neye düğü belirsiz sonsuzluktan, kendimi kurtarmak istiyorum sadece. Ne sözcükler derdimi anlatmaya yeterdi oysaki bendeki benlik duygum bile, elimde değil artık. Düşlerimi geri ver bana hayat ! çocukluğumu, sevincimi geri.. Küçüktük, küçücük kalbimiz vardı. Zaman zaman üzülürdük yinede bu kadar yanmazdı canım. Büyüdük ve sorunlarda bizimle büyüdü. Sana sesleniyorum hayat ! çığlığımı as kulaklarının arkasına her daim duy sesimi. anla ben de bıraktığın o hissi.. Aç bana kollarını hayat ! korkma açmam diye. Benim kollarım hiç kapanmadı ki hep bir ümit vardı gönlümde.. Evet artık gel hayat ! yalnızlığımı yükle sırtına gel.. Meltem Kastancı. |