Sevgi Azaldıkça Yüreklerde
Biz,hayatın kaç fırtınasını göğüsledik
Mecnun’un aşkıyla yandık Ferhat’ın sabrıyla piştik Bin ışık yılı uzak olsak da mutluluğa Hayatın dal uçlarında çiçeklendi umudumuz. Ama.sevinçlerimiz dağıldı, Kirletildi düşlerimiz Fal bakan çingeneler gibi aynalar da yalan söylüyor Her gün bir kaç kez Oysa Bu aşkın en gerçek nüshası Gözlerimde asılı Ve hâlâ anılarımın En temiz kalmış yerisin Sen şimdi dağılan sevinçlerini topla Topla kirletilmiş düşlerini Esrik bir kışa yenik düşse de herşey Sen! Yüreğindeki tomurcuğu büyüt En gizli koyaklarda sakla Ve koru onu Sonra kulak ver hayata Dinle karın, suyun, toprağın sesini... Dinle bak! Nasıl anlatır gürül gürül insanın hikayesini, Sevginin,umudun yaşama dört elle tutunmanın Masalını Sevgi azaldıkça yüreklerde Hayat en zayıf yerlerinden kanar. Bütün kuşları göç etmiş Hiç yıldızı kalmamış gökyüzü gibi Anlamsızlaşır evren Açmaz yediverenler, koku vermez yaseminler Solar tüm çiçekler.... Buz tutar sözcüklerim, şiirlerim,t ürkülerim.. Ve kurulur ayrılığın saati, Sevgi azaldıkça yüreklerde...... |