BU NASIL ÖMÜR Kİ?Kasvet ruhumu sarmakta nefesim daralıyor Kalbim hızlı hızlı çarpmakta gözlerim kısılıyor Yüzüm gerilmiş kollarım kasılmakta ayaklarım titriyor Başım dik vücudum ayakta ne yazık bedenim yatıyor Var olduğum günün sonu yaklaşmakta hayatım eriyor Siluetim yorgun fikirlerim atakta ellerim tutmuyor Bu nasıl ömür ki dilim zırvalamakta saat durmuyor Duvara tırmanan gençliğim artık kaymakta merdiven inemiyor Gülleri okşarken seven kalbim tıklamakta Azrail kapıyı çalıyor Bana hayat veren can son yolculuğa çıkmakta ebediyet başlıyor Dostlarım toplanmış son görevlerini yapmakta içim sızlıyor Dönüşü olmayan sonsuzluk için ismim taşa kazınıyor. Zekeriya ÇAVUŞ Şair Araştırmacı Yazar 22.01.2012 – 16.42 |