...
Uçurumlarda duygular, hisler
kapımda taze mutsuzluklar bekleyişler, bekleyişler… tahammül sınırlarını zorlayan bekleyişler… yanıltan yanlış tercihler tereddütte kalınmış düşünceler siyah örtülere bürünmüş nice güzellikler… içimde dünün sancısı sırtımda huzursuzluğun pençesi farkındayım; ya savaşmalı, ya unutmalı ya da acıya kanmalı, alışmalı… sırların gölgesinde yüreğim açılmalı belkide dost dediğime sokak kedileri gibi kimsesiz, sahipsiz üşüyorum bir başıma sessiz sessiz… buğulu camlardan gördüğüm yarınlarım öyle bulanık ki, seni ki hiç seçemiyorum zamansız akşamlar doğuyor, göremiyorum yüreğimde açılan yaralar sarılmıyor bir dokunuş, bir güzel söz olmadan zaman akıyor, kanamam durmuyor insanlar neredeler? gözümde neden bu kadar yoklar? bugünlerimde bir tuhaflık yoğun bakıma girmiş bir aşk farkındayım; ya savaşmalı, ya unutmalı ya da acıya kanmalı, alışmalı… nerede bulmalı bir umudu tutup yakasını bırakmamalı kurtuluşum belki de kaderde saklı ya aşkı kurtarmalı ya da aşkın çöküşünü, ölüşünü seyre konmalı... ( Dilek KARSLIOĞLU ) |