nihayet
o minik kız dokundu kalemin tenine
çok şey yazacağını hissederek


biraz şiirsemişken
çokça güzelleştim
duygularımdan arınarak
kendi kendimi yeniden farkettim


ilk dokunuşum bu
şiirle göz göze ilk hesaplaşışım
ama küfürsüz
hiç sansürsüz


bir kavga gibi bu
içimde hiç uyanmamış
ve uyanamayacak olan gürültü


ne çok hırpalanmışım
içimin prangalarında defalarca


daha da
ya/saklı içimde o minicik kız
konuşsam asmaya götürecekler
sussam belki de asmaya


asırlık bir yorgunluğu
daha ne kadar omuzlarım
böyle bilinmez


çoktan söndürdünüz
gözlerimin o masum ışığını
beni bile bile süründürdünüz
hayatın el değmemiş bataklıklarında


bundandır
böylece herşeyi göze almışlığım
içimde suçlu bir kız çocuğu arıyorsanız
biliniz ki o benim