Emanet Sevgi
Yasaklı düşlerimde yakalanıp düşün/cenin
Sessizliğine Mutluluk rengini karartan bir mutsuzluk Bir yok oluş tutsağı gözlerime gizlenen İmgelerimle Sürgün bakışlarım aktı gözlerine Işığına dönen yönsüz pervane Haykırıyor sana çoğalan duygularını Al götür ulaşılmaza Ya/sakla Ya/saksız tutkunla besle Umutlara gebe sevda yolcusunu Kırık serçe kanadı gölgesinde son çırpınış Şimdi dağ rüzgârları yalıyor ruhsuz bedenimi Tutku ötesi ikincil yaşam umuduyla Nefesimi, kokumu sürüklüyor Karanlığın gizemine Boşuna mıydı Görünümsüz yakamoz ağındaki çırpınışım Martı çığlıkları eşliğinde uzanırken sonsuzluğa Deniz küsmüş, haykırıyordu ’Kurtul!’ diye Bir sen duymadın Kırlangıç sessizliğinde süzülüp giderken Törpülenmemiş sevdamı sundum Ya/saklı kumsallarına Tutkunun son durağında, sessiz sedasız soyunup Maskesiz yüreğimi Susadığım sevgine emanet ettim 10.12.2009 Müjgan Pekdoğan |