Hazani
Bir zaman manaya daldım
Gönlümü irfana saldım
Amentüde karar kıldım
Sadakati az sandılar.
Damla
Her daim doğru giderken
Nefsimi islah ederken
Vicdanen diyet öderken
Düşüncemi yoz sandılar.
Hazani
Bir ateş gönül’e düştü
Gönül yandı dile düştü
Dil çözüldü tele düştü
Feryadımı naz sandılar.
Damla
Dost bildim sırrımı dedim
Bir dizi ihanet yedim
Çok yapıldı dedim kodum
Zaman, zaman koz sandılar.
Hazani
Kör gönül’e sevgi saçtım
Hasat dendi haset biçtim
Canan için candan geçtim
Sevdamı ucuz sandılar.
Damla
Fikir edip duruldukça
Hak tevhide sarıldıkça
Daha dinçtim yoruldukça
Neyleyim aciz sandılar .
Hazani
Hazan cana can atarken
Sızım göğsüme batarken
Gönül vuslata çatarken
Arzumu hicaz sandılar .
Damla
Damlam bir müşkülde şaştım
Aşk denen belaya düştüm
Görünmez korlarda piştim
Sevdamı mecaz sandılar .

Bu şiire,
Yüregiyle, Kalemiyle Emek sarfeden kardeşim (DAMLA) Yeter BEKTAŞ, Hanımefendiye teşekkürlerimi bir borç bilirim.