İÇİMDEKİ FIRTINA-2Fırtına kokuyor sessizlik, Hafakanlar içindeyim. Beynimde dalgalar, Yaklaşıyorlar... Kalbim dimdik ayakta, Dalgakıran misali. Yosun tutmuş, durgunken sular, Yüzünü siliyor, vurdukça dalgalar. Korkuyorum... Ve köpürüyor deniz, fırtınayı aşmış, Kasırga mı? Bilmiyorum. Kalbim hazırlıksız, Dayanır mı? Bilinmez. Hala dimdik ayakta, Habersiz... Dalgalar,aralıksız her vuruşta, Bir parça koparıyorlar. Sahil kızıla boyanmış, Canım çok acıyor. Dayanmalıyım... Bu ilk değil belki, Son olsun ne olur, Parça parça oluyorum Hala kalbim ayakta, Sendeliyorum... Bu sessizlik kokusu Fırtınaya benzemiyor. Her bir dalga Tufan oluyor ve Dehlizler açıyor içimde, Üşüyorum... Göz gözü görmüyor, Gözlerimde kara bulutlar Dolaşıyor, Yağdı yağacak. Dalgalar hala Yüreğimi dövüyor. Dayanmalıyım diyorum, Düşüyorum... Denizim kanlar içinde, Dalga kıranım, Koynunda denizimin. İstiridyeye dönmüşüm, Ama biliyorum Hala o inci Saklı içimde, Salınarak iniyorum, Derinliklere, Kayboluyorum... DUMANOĞLU |
Bazan insanın içinde kopan fırtınalar denizdekilerdan daha şiddetli olur.
Bu duyguyu çok güzel yansıtmışsınız.
İlhamınız daim olsun efendim.