KENDİLİĞİNDEN
KENDİLİĞİNDEN
Sevgiye çok acıkırız, başkasının açlığına benzemez. Ağrılarımız dinsin diye içimizde ağlayıp duran çocuğu bırakıp kaybolmak isteriz... Bu bakıldığında görülür, çaresizliğimizi anlatır gözlerimiz; o sıra çıplak ayaklarımızla ateşte yürütseler cehennemimizden güleriz... Ah azıcık umudumuz olsaydı aşkın meydanına çıkardık, sevgilinin keskin kılıcına göğsümüzü gererdik ve kendiliğinden düşerdi başımız... 27 Kasım 2024 Yekta Attila |