annem...bir kozaydım ben elinde; kıyamadığın, köşelere koyup saklayamadığın, bir tozu leke bilip üstümde, defalarca sıcaklığınla pakladığın. annem... duygularımın ana Tanrıçası ! ilahi varlığımın temel yapı taşı. ne kör çelmeler yediğimde hayatıma, ruhumun elinden tutan ilk arkadaşı. annem... varlığıma karşılıksız hislerin, ilk öngörüsü. kıymet anlamının değer bildiğim ölçüsü. sen duvar değilsin birim yoluma, gitsem de bilirsin yapacağım dönüşü. annem... dugularımın ilmek ilmek kusursuz örgüsü. |