Bu şiir gözlerine benzesin istiyorum.
Mesela redifleri düz ve uzun,
kafiyeleri de siyah olsun..

Tane tane konuş sevgilim,
bir türlü çözemiyorum bu soruyu.
Hece ölçüsüyle mi ?
yoksa aruz vezniyle mi seviyorsun ?
Dudaklarında kırmızı bir ruj, yüzünde hafif fondoten, gözlerinde de rimel izleri
ve küçücük ellerinde diğer makyaj malzemelerin..
Süslü ve sanatlı mı olacak güzelliğin ?
yoksa hiç makyaj kullanmayacak mısın sevmediğin için ?
ya da sevdiğim için hafif bir makyajla güzelliğin sade mi olacak ?
Satırlarımdan öperken harflerimi,
harflerim kırmızıya boyanmayacak mı ?
Göz izinin olmadığı,
adının geçmediği cümleler yüzünden,
kimse bilmeyecek mi seni ?
Bırak,
ve gözlerinin içine saklan.
bilmesin..

Nasıl olsa gözlerinin kafiyesi zengin,
ömür boyu yeter bize.
Bakış şemaların a,a.
Hepsi senin ’yüzün’den,
güzelliğine şaşırıyorum hâlâ..

Zorlama,
ama sev beni.
Biraz da bakışlarınla.
Kirpiklerini aç,
gözlerinle sevdiğini söyle..

Gözlerini gezdirerek satırları okşa yavaşça,
satırları saçlarım farzet.
Gözlerin avuç için olsun mesela..
Dokundukça dirilsin kelimelerim.
Ütopik bir söz sanatı olsun hatta,
kızma ama
gözlerini Allah’a benzettim..

Haşa sevgilim.
Gözlerin cennettir o güzel başında..
Sadece redifleri düz ve uzun,
kafiyeleri siyah olsa diyorum..

Sevgilim,
bu şiir gözlerine benzesin istiyorum...

Ahmet Kastancı.