Mutluluk;içinde bulunduğumuz umutsuzluk,karamsarlık,bitmek üzere olan azim limit sınırında iken ve hiç kimseden medet ummadan mücadele vermekle başlayan ;verilen mücadelenin de her adımında tadı gittikçe artan gölge gibi tutulmaz-kaçılmaz bir kavramdan başka nedir ki? Siz kovalarsınız o kaçar, siz kaçarsınız o kovalar...Beyinde başlayıp,beyinde biter.Oysa biz insanlar hep şöyle düşünmüşüzdür; ---Beni "O" mahvetti... hayır hayır kimse bizi mutsuz etmiyor...Biz kendi düşünce alanımız içinde kendi yüreğimizi hapsediyoruz.
Bunları neden yazdım? Eserde mücadele ve umut ışığı hiçbir gayret cümlesi yok. Bütün dizeler dünden,bugünden ve yarından şikayetçi,yazar salmış kendini,ölüm eşiğinde sanki.
Unutmayalım ki; alternatifsizliğin bile alternatifi var.
Daha yaşam ümidi dolu şiirler yazmanız dileğiyle
saygılarımı sunarım.
Erdemce.