sırılsıklam..ölümü koklar insan.. biz doğduğumuzda, doktorun şamarı değildi ağlatan bize ilk neyi vermişti yaratan daha gözümüzü açtığımızda severek-sevilerek uyanmadık mı onu oracıkta hemen tanımadık mı adını ANNE koymadık mı.. ölümü koklar insan.. her düşüşümüzde ağladık alınmayan oyuncaklarımıza ısıramadığımız çikolatalara abimiz ablamız ağladığında bir çocuktuk belki de ama biz de ağlamadık mı onlarla birimiz acı çekerken biz ÇOCUK mu kaldık acaba.. ölümü koklar insan.. büyüdükçe gözünü açar izlediği filmler değiştikçe beklediği-umduğu da değişir dedelerinin ölmesine de alışır öyle bir bulaşır ki iş güce bazen izin almak için bile öldürür dedesini bir daha,bin daha.. ölümü koklar insan.. askerlikte,uçakta,suda,ateşte biz büyüdükçe öldü yakınlarımız oysa biz keç mum diktik pastamıza ve kutladık onlarcasını şimdi olmayanlarımızla, sonra da ardından şarkılar dizdik ya biz gerçekten çok değiştik ya da bilmiyoruz ne hayatı ne ölümü.. ölüm yaşar-sever insanı insanın nefret edip de karşılık bulamadığı tek eylemdir ölüm aldatır insanı.. |
ya da bilmiyoruz ne hayatı ne ölümü..'
Güzel,etkili.Tebriklerim şaire.