Destan niteliğinde bir şiir okudum usta kalemden. Kaleminizin ve yüreğinizin zenginliği daim olsun efendim.

Çaylak tarafından 1/12/2012 10:57:23 AM zamanında düzenlenmiştir.

sayende yadediyoruz...arkası gelecek gibi....duyarlı yüreğin varolsun can saygılar

Çete Emir Ayşe, yazılanlara göre,Yunan askeri Aydın'a geldğinde iki arkadaşı ile Menderes'in diğer tarafına geçmeye çalışırken arkadaşları kayıktan düşüp boğulunca geri döner.Çanakkale'de ölen kocasından kalan tek hatıra elmas küpelerini bozdurur kendine tüfek alır.Dağar çıkar Yörük Ali Efe'ye katılır.Aydın'ın kurtuluşu olan 7 Eylül'e kadar YUnan'lılarla savaşır.Savaş sonrası ATATÜRK Çete Emir Ayşe'nin de aralarında bulunduğu kahramanalara İstiklâl Madalyası takmıştır.
''Savaştım Yunan' a karşı.Elimde kalan en değerli şey ATATÜRK'ün göğsüme taktığı İstiklâl madalyasıdır'' demiştir.
Kadın anadır sonra kadın.
Ama önce ''vatandır '' kadın...
Vatan deyince akan sular durur.Yeri gelince silah alır eline top tüfek tabanca da.
Söz konusu vatan savunması ise elleriyle mermi taşır savaşır. cephede su dağıtır yara sarar.VATAN KUTSALDIR.ANADIR , ÖLÜNCE GÖMÜLECEĞİMİZ TOPRAĞIMIZ VATANDIR.
Duyarlı iki yüreği gönülden kutluyorum Ayakta alkışlıyorum bu kalemlerin sahibini. Saygılar.

ayın altında kağnılar gidiyordu.
kağnılar gidiyordu akşehir üstünden afyon'a doğru.
toprak öyle bitip tükenmez,
dağlar öyle uzakta,
sanki gidenler hiçbir zaman
hiçbir menzile erişmiyecekti.
kağnılar yürüyordu yekpare meşeden tekerlekleriyle.
ve onlar
ayın altında dönen ilk tekerlekti.
ayın altında öküzler
başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi
ufacık, kısacıktılar,
ve pırıltılar vardı hasta, kırık boynuzlarında
ve ayakları altından akan
toprak,
toprak
ve topraktı.
gece aydınlık ve sıcak
ve kağnılarda tahta yataklarında
koyu mavi humbaralar çırılçıplaktı.
ve kadınlar
birbirlerinden gizliyerek
bakıyorlardı ayın altında
geçmiş kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine.
ve kadınlar,
bizim kadınlarımız :
korkunç ve mübarek elleri,
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yârimiz
ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve karasabana koşulan
ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız
şimdi ayın altında
kağnıların ve hartuçların peşinde
harman yerine kehribar başaklı sap çeker gibi
aynı yürek ferahlığı,
aynı yorgun alışkanlık içindeydiler.
ve on beşlik şarapnelin çeliğinde
ince boyunlu çocuklar uyuyordu.
ve ayın altında kağnılar
yürüyordu akşehir üstünden afyon'a doğru.

Kuvay-i milliye destanı
Nazım Hikmet Ran


Eyvallah ozan.
ancak bu kadar güzel yazılabilirdi analar, analarımız,
toprak gibi derin, su gibi kadınlarımız.

bir madalyası daha var Ayşe efenin.

yazsan diyorum ki;
şairlik Allah vergisidir karşılığı verilmelidir,

bir destanda sen yazsan ozan.
adınada,
bir toprağı Vatan yapan kadınlar,
desende
okusa kadın gibi kadın nasıl olur,
Türk kadını ne onurludur, fedakardır, dağ gibidir.
şairlik ruhum diyip salya şehvet akıtmak değildir,
imgelere parende attırmak, soytarılık yapmak değildir,
öğretsen diyorum ha.

saygılarımla ozana...