TACIMI VERMEDİM DAHA
Çocukluk tahttı
indim tahtımdan büyüdüm… bahtıma baktım tahtımda kurduğum hayallerden ne kadar da farklıydı… o an ihanetimi anladım büyüyünce yapacağım dediklerimi baktım ki hala yapamamışım *** köşe başları tutulmuş, yer bulamadım dünyanın gidişine ben ayak uyduramadım paslı gülüşlere kanamadım boş gözlere ısınamadım yalandan sözlere aldanamadım kimselere yalakalık yapamadım zamanın kadranını yola koyamadım akıp gitti, ben tutamadım ömrüm neredeyse yarılandı ben tutunacak bir dal bulamadım yoluma taş koydular taşları kaldırmam sürdü uzun sonunda o taşlardan kendime bir kale yaptım kalemde ben mutluyum kendimi koruyorum dürüstlüktür benim askerlerim kimine soğuk kimine sıcak sözlerim *** tahtımdan inmiştim ama tacımı vermedim daha nihayetinde bu büyük bünyenin içinde bir çocuk yatıyor hala… ( Dilek KARSLIOĞLU ) |
kendimi koruyorum
dürüstlüktür benim askerlerim
kimine soğuk kimine sıcak sözlerim
***
tahtımdan inmiştim ama
tacımı vermedim daha
nihayetinde
bu büyük bünyenin içinde
bir çocuk yatıyor hala…
Yıllara,yollara,yolculara sitemdi ve anlayana sadakattti,.Mükemmel dugulardı şiir olan Dilek hanım kaleminizle mutlu kalın.Sevgi ve selamlarımla.