Herhangi bir nesir ya da -özellikle- şiirde, öncelikle başlık dikkatimi çeker. Başlık, ilk anda bizi şiire odaklayan, okumaya sürükleyen en can alıcı başlangıç noktasıdır. ' Mavi Düşlerin Ucunda Sesim' ...

Böyle bir başlıkla okur, daha okumadan odaklanır şiire; merak eder içeriğini ve az çok o içeriği kavrar, sürüklenip akar finale değin. Böylesine etkili ve edebî bir başlıkla elbette ki mavi ile düş sözcüğünün pozitif yankısını duyumsar, başlangıçta kendimizce bir fotoğraf oluştururuz beş duyumuzla ruhumuzda. Bu durum bir şair için başarı sayılır. Yeter ki baçlangıçta şiire attığı başlıkla yarattığı o olumlu ön yargıyı, o varsıl algıyı şiirin bütününe taşıyarak finale kadar sürükleyebilsin okuru.

İnsan, akıl muhakeme gücü kadar, duygularıyla ve bu duyguları anlamlı söz ve mimiklerle ifade edebilme yetisiyle de ayrıcalık kazanır diğer canlılardan.

Gece; elbette uyumak, yatmak için evrenin oluşumuyla husule gelen kozmik bir olay. Fakat aynı anda gece; özümüzün, ruhumuzun en sızılı, en kanamalı anıdır da.

Mavi; kara gözlerini kanayan özümüze diken geceye rağmen; düşlemekten ve düşlerin ayak izini takipten geri kalmayan insanın, umudun rengi.

Gönül; çokça akıl çizgisine koşut yürüse de hayata; bazen kendi gölgesini farkedemeyecek kadar görme duyusu perdelenen , aşk denilen o derin ummanın gizeminde esriyip

yitebilen sol yanın sancısı...

Her gecenin koynunda farklı duygular, farklı düşünceler ve varlıklar barınır; boy verir, başaklanır bazı, bazı da çiçeklenir ya da güze döner; dökülür yaprak yaprak.

Gece; bir insan için gün ışığının -bu bağlamda her türlü eylem ve duruşun - muhasebe edildiği, insanın özüyle başbaşa kalıp yalnızlaştığı ve bu yalnızlığında kanayarak eksilip

çoğaldığı andır. Geceyle çoğalır mavi, maviyle çoğalır düşler ve düşlerle yol alınır bilinmeyen yolculuklara ya da bilinen ancak özlenen, hasretine yanılan Leylâ ve/veya Mecnun' a.

İnsanın en tutsak olduğu an kadar, en özgür kaldığı andır da gece ve mavi...Ritmik bir salınım gibi gece ve mavi; ne çok özlem doluşur düşlere, ne çok düşler sarılır özlemlere...Ve sesler...En duyulmadık, en bilinmedik ya da;beklenilen, özlenen sesler yankılanır geceyle... Ve bir de mavi...

Bambaşka bir âlemin, başka bir yaşamın ve insanın ötesi ışıklanır; görünür mavinin kanatlarında hayat bulan düşlerle. Eski bir şarkıda vücut bulur aşk, tetikler ; sıcak sobanın sımsıcak harıyla duyguları; hüzün demlenir fokur fokur...Ne var ki;

Her düşün hazin sonudur şafak!


6+5= 11 hece ölçüsüyle ancak serbestçe yazılan dizelerde, kafiye kaygısı taşımaksızın şair, duygularını bu altı beş' lik ölçüye özgürce sığdırmış.Ancak iç kafiyeler ve seslerle bütün içinde kendi ahengini yaratmış;

Sonderece rahat, özgüvenli, anlaşılır ve naif söylemlerle mısralara duygu yüklemiş, özgün anlayışıyla.

Mehmet Özdemir; şiiri ve şairi bilen, gelenekten yani öz' den beslenirken; geleneği ve çağı özümsemiş, yenilikçi, derin ve bilge kişi. O; şiirde laçkalığa, kuralsızlığa karşı olduğu kadar; katı kuralcılıkla yaratıcılığın dar alana çekilebilirliğine, şiirin gelişimi adına adımların ilerleyişini engellediğine inanan;

kendisiyle barışık, hem öğrenci hem öğretmen, bir güzel insan! O; duygudan, içerikten, dilden, yaratıcılıktan ve tamamlanmış bir bütünden yoksun kuru şekilciliğin şairi

ve şiiri ileriye taşımayacağına; gelenekten beslenirken, -o geleneğe yeni şeyler katmaksızın - üretmeden tüketmenin sığ yanlışını - bu tür cesur ve özgün çalışmalarıyla- anlatmaya çalışan;

Gülce edebî topluluğu içinde kültürü, tevazu dolu Beyefendi kişiliğiyle; sevgimi, saygımı, dostluğumu kazanmış yegane insanlardan biridir.

Gülce çalışmaları içinde kısa, anlaşılır, özlü ve derinlikli -her nazım türünde- şiirleriyle, hele ki aruz’ lu çalışmalarıyla gönlümde bir dostluk gülü olup çoğalan bir değer.

Saygıdeğer Hocamızın gerek serbest gerek hece ve Gülce nazım türleriyle kaleme aldığı bütün şiirlerine hayranlık duyarken; bu değerli kalemin 'Gülce/Buluşma' türünde, özüyle çağladığını,

Cinaslı nazım paylaşımlarında derin bilgeliğini konuşturduğunu,

Aruz’ larda ise, kalem yetisiyle çok özel bir yere sahip olduğunu gözlemledim. Bu gözlemlerim günübirlik grup paylaşımlarında öne çıkan analizlerdi elbette.

Temiz, yalın, akıcı dili, içeriği kurgusuyla kendi içinde giz… Bazı ilkyaz coşkusuyla açan, bazı güz yaprağı hüznüyle solan duyguları inci tanesi gibi mısra mısra dizelere nakşeden,

Okumaktan büyük keyif aldığım ve her mısraında farklı düşün ve duygu iklimiyle tanış olduğum saygın kalem, yegâne dost- arkadaş, güzel ve mahzun memleketimin emaneti kardeşim;

Değerli eğitimci, Saygıdeğer şair Mehmet ÖZDEMİR’ e;

Şiirle sarmalanmış bir okur olarak, şahsım ve Gülce Edebi Topluluğu adına teşekkür ediyor;

Bundan sonraki çalışmalarında da aynı güzelliklerin devam edeceğine inanıyorum.
Güçlü ve naif kaleme saygı ve dostlukla...




RefikaDoğan/GülceEdebîAkı tarafından 1/8/2012 3:07:32 PM zamanında düzenlenmiştir.