Bütün sabahlarımı fiyasko selamlıyor.
Düş gördüm, ayna kırdım, köşküm yerle bir oldu,
Acı çekmek yetmedi; her yanım gül ölüsü…

Duvardaki gölgeler çöl etti bedenimi,
Sır sakladım, yıllarca unuttum konuşmayı
Şimdi gitme zamanı;
Yolcu yolunda gerek…

Yalan bir kuytuluktur ağzıma yuva yapan,
Direnmek; eğilmektir bir doğrunun önünde,

Dağların titremesi korkutmaz çiçekleri,
Öğrenirim ne varsa kayda düşmüş adıma
Çetrefil sözlerimi bir bir yolcu ederim
“Gidiyorum yalnızlık ardımda dağlara”

Üstüme gölge yaptım sınandığım acıyı
Keder defterlerini yırtıyorum aşikâr.
Münzevi hallerim var yangından kurtarılmış
İsyana düğüm attım avucumda bir yığın kül


Suskun bilgeler gibi direndim sırlarımla.
Üşüdüğüm yalandır köpüren bir denizde.
Eteğinden tuttuğum baharlar yolda kaldı
Oysa beklemek, benim sokağımda dolaşan
Bir çocuğun elinden tuttuğu rüyasıdır.

Beni kahraman sanma;

Savaştığım yalandır…