Bulanık ...
Yaramazlığım içimde aç bir çocuk
gölgesini arayan bir dua adın tutamadığım sözlerde kaldı saatler sahi yarına çok mu erken başladım ben bu akşam saçlarından süzülen yalnızlığı ör mavileri doldur denizlere devrilsin başım kör hayallare ılığından bir rüzgar öpsün yanaklarımı köşebaşlarını kessin zaman çocuklar doğsun kirpiklerinde gece bu akşam yalnız ağlasın aç zindanlarıma gitmek zor sanır bazıları gitmek sanır bazıları nereye gidilse ordamıdır gidilen şimdi her yan cellat bakışlar üstüme yalınayak bir aşk düşer ve gece öldürür kendini sabaha daha erken duymazdan gelir insan görmezden görsün akıl firardan yağmurundan ayazından yok öyle değildi yazmak istediklerim değildi ! aklım bulandı , niye diye sormasın bakışların ... |