CELLATLAR AŞKI GÖTÜRÜR
oysa ne çok sevmiştin değil mi?
bakışlardan etkilenmiş, sıcak bir gülümsemeye sarınmıştın bir söz ki zihnine kazımıştın, aşka böyle kapılarını açmıştın öyle temiz, öyle içtendin ya zamanı kim durdurmuştu yüzünde zaman zaman beliren gülümseme, ele vermişti seni herkese umutların nar tanesi gibi saçılmıştı, birdi bin olmuştu gözlerine yerleşmişti bir pırıltı, içine sığdırmıştın koca bir aşkı içindeki çıkmazlar bir ona açılırdı, sokaklar hep ona çıkardı paylaşmak onunla daha da değer kazanmıştı yağmur çamur ne farkederdi, onunla her şey yaşamaya değerdi sonunda gün geldi duran zaman canlandı hız aldı sanki, ivme kazandı baktın ki yıllar geçmiş... ve yine gün geldi; cellatlar aşka uzandı dillerde suskular çoğaldı nefret girdi bünyelere büküldü sevginin beli herkesin gözü önünde aşka kıyıldı… tahmin edemezdin değil mi nehirlerden taşan çığlıkları gözlerinden boşalan yaşları yüreğinde kopan fırtınaları uzaklarda kalan dingin havaları işte aşka kıyarlar zamansız suçlu sensindir, belki de o yada başkaları ama cellatlar hep aşkı götürür soğuk ve karanlık odalarda boynunu vurdurur aşka kıyılır, yine de aşk asla yalvarmaz cellata gururuyla veda eder sana, sende yaşamaya… ( Dilek KARSLIOĞLU ) |
dillerde suskular çoğaldı
nefret girdi bünyelere
büküldü sevginin beli
herkesin gözü önünde
aşka kıyıldı…
Mükemmel özgün bir çalışmaydı,zevkle okudum.Kutlarım Dilek hanım.Sevgi,selam ile.