HARMAN YÜREĞİM
İki kelimenin yakasını bir araya getiremiyordum,
Ya elemle harmanlaşıyordu Ya da sıcak ekmek buğusu gibi Dağılıyordu elimde.. Ya mektepli çocuklarla Zil çalıp havalanıyordu şiirlerim Ya da olgun bir edayla Lale bahçesinde soluklanıyordu Yağmurlu caddelerin, ikindi vaktinde.. Dar geliyordu bedenime, acımasız zaman Yüreğimse, ayrı bir dert Hiçbir zaman kabına sığmadı Hiç bir zaman olduğu yerde çarpmadı. Ya gecikmiş bir saatin son dakikasında Ya da vaktinden önce gelen sevdanın bakışında Mühürlenip kaldı,, tik tak, tik takk sessizliğinde Tek yolcusu benmişim gibi,, Rayında gitmeyen trenin yanık sreni Ağıt gibi geçerken son istasyonda Kara bulutlarla omuzuma düşen suret Yine alıp gitti, Simsiyah saçlarından sürükleyerek Ufukta kaybolan bir şehirdi El salladı, ardımsıra Yüreğimin kolundan tutarak Aklınca bir daha uğramayacaktı Gün dönümü sabahlarıma.... DİCLE AYYILDIZ |
yine her zamanki gibi sade bir dille ifade etmiş şiir kendini..