Şehre Dökülen GünahlarKurşun değdi beynimin hücrelerine Demir gibi adı vardı gerginliğin Suya Ses veren Toprağa koku veren Gel uyandır acıyla sertleşen merhameti Şehrin koynuna yaprak yaprak döküldü günahlarımız Yaralı ve tuhaf sözler etti beşer Boşluğa kocaman bir T bıraktım Titreyen Tenim Kor ateşlerde yansın diye Yangınlarda boy verir tüm hayatlar Kırdığım ve parçaladığım şiir yanı başımda suskun Kalbim Yalın ve Demir gibi Sert bir yüzdür yaşamın içinde duran Hüseyin Adem Tülüce |