Çoğalan YürüyüşBedenimizde yaş üzümler titreşir Dolanırım zeytin bahçelerindeki ateşlerde Toprağın içinde yüzyılların aşkı beslenir Sararan yaprakların çektiği sancılar Kemiklerime işlemektedir Yürürüm kanlı elbiselere doğru Yürürüm iri düşlere Yürürüm bir ceylan dokunuşuna Paramparça olmuş taş yüreğim Sular artık büyüsünü kaybetti Evlerin pencereleri içimize uzak Oyuncaklarımız çoğalıyor Ve çoğalan oyuncaklarımız arasında İnsanlığımız azalıyor Vuruyorum beynimin tam ortasına Hayat dökülüyor tüm azalarımdan Kahırlı kelimeler yokluğumu arttırıyor Yollarda sadece gerçek yürüyor Yürüyor yabanıl yolcular Sessiz ve dokunaklı… Hüseyin Adem Tülüce |