Şehirden UzaktasınDünyanın yüzüne sürülmüş insanlık izleri Kemiklerimiz kırıldıkça acı içimize sokulmuş Bir çocuk kelimesi kadar tarihsiz Yaşlı bir insan kadar yüklü yaşamak Serilmiş yumuşak yüzlü şehirler Varılan yer olmuş ve koşulmuş ardından Kaçtığın kadar uzaktasın şehirden Ve sen Şehir kadar kaçarsın şehirden Korna sesleri vurur içimize içimize Karışır varoluşumuzun küçük anlarına Yaralanmış ve kavrulmuş sevgimiz… Taa uzaktan taptaze görünen kendimiz Baktıkça açılan bir sevgili Yaklaşır sözcüklerin zincirine Tir tir titrer hayat sözcüklerle Aniden adı kulağımıza çalınan birisi Hüseyin Adem Tülüce |