Veda Hıçkırıkları
ince bir sis örterken üzerini toprağın
boyunları bükülürdü sonbahar dallarının tek tek küserlerdi hayat ışığına yavaşca bırakırken sevdalarını geride sonsuzluğa kucuk bir iç çekiş;bir küçük sızı kaplardı yüreklerini o sevdalıların aşkın son anları dile gelirdi ümitsizce söylenirken vedaları içli bir isyandı geride kalan süzülen yaşlarla içleri dağlayan kalpler sessizliği kucaklarken o an geride sadece kalırdı veda hıçkırıkları |
Ama hiç bir veda son değildir başlangıçtır