Mertlerin harcıdır hakkı haykırmak;
Acıyı ekşiye karıver gitsin.
Yakışmaz insana kol-kanat kırmak;
Onmaz yaraları sarıver gitsin.

Yağmur tasa mıdır ıslak olana?
Muştu taşıtmalı ulak olana.
Tutsağız Kadir-i Mutlak olana,
Gayri zincirleri kırıver gitsin.

Hakkı tut, sabrı sev, yarışta varsan!
Derecene göre ayrılır parsan.
Mekândan münezzeh Rabbi ararsan
Bir has kul gönlüne giriver gitsin.

Gölge avı tokluk vermez aslana!
Her kul amacına koşa, katlana.
’Ölüm bir düğündür’, diyor Mevlana,
Erenler sırrına eriver gitsin.

Hayatı Rab verdi, canlar 0’nundur.
Rızasına ermek, esas konundur.
Üstünde gezdiğin toprak sonundur,
Dünyayı önüne seriver gitsin.

Nefsin kan davalın, zorban olurken
Kazancın kefenlik urban olurken
Canlar cananına kurban olurken
Can ne ki, o Yâre veriver gitsin.

Kulaklara küpe sözün hamişi:
Fazlaca dert etme, ’kim, ne demiş?’i.
Burda tatmadığın nice yemişi
Naim’den, Cinan’dan deriver gitsin!...