Soyadını Unuttuğum Sevgiline
Seni unuttum,
çünkü öldün. aslında unutmadım da resimlerini yaktım zorla.. evet öldün, servis kaza yaptığında. sonrasında ben malesef sağ’dım sen de kaldın sol’da. mezarının başında durduğum anda. " en fazla içimde ölürsün " dedim yalnızca.. ve.. içimde öldün sadece.. artık, seni unuttum. çünkü başka biri var hayatımda. adın anılınca ağlıyor muyum hâlâ ? galiba alıştım zamanla.. çünkü adını anmıyorum artık cinnet gecelerinde, hastalığım da vardı k’ayıp saatlerimde.. bilenler de vardı bu sevdayı, bu hastalığı, bilmeyenler de.. hatta bi ara ağladım, " ölüyorum sandım. " .. yine de, hayat devam etti, biraz da bayat devam etti. unuttum ama farkında olmadan ; sen de devam ettin içimde.. ve ben, " cesedini sürükledim gittiğim her yerde " .. " son " olarak, .. şiirin vasiyetiydi, her şey geçmişte kalsın diye yılın en son günü yaz beni .. Not: A. anısına.. Ahmet Kastancı |