Pencereme vuran yağmur damlaları
ve bir kasım akşamı
gözlerim uykuya hasım
Belki de kalbimin son vuruşları
Sensiz ölmekten çok korkuyorum
Tatmışken aşkı seninle
Korkuyorum sensiz ölmekten
Ömrüm yokuşlarını çıkmakla geçti
Kaybetmek ne garip tamda bu düzlükte
Bana söylemediğin o tatlı kelimelerini
Söyler misin kabrimde?
Ben her vakit seni dinlerim
Sen beni dinlemediysen de
Sen yeter ki “gel” de, ölmek ne ki
Yeter ki “gel” de
Adriyatik neresi, Çin seddi ne ki
Sen yeter ki “sev” de
Ferhat’tır, Mecnun dur bendeki

Yusuf’u kuyudan çıkartan aşk
Eyub’a yaraları hoş gördüren aşk
Beni şu diyarı hicrette sana bağlayan ayrı aşk
Onu ararken seni bulmuşum
Mevla yazımızı beraber yazmış
Yürü benimle kim ne derse desin
Kul nedir ki Allah bilsin
Yürü ardımız sıra alem gelsin
Dünya bizim, ebed bizim
Şu bakışan simalardan mı utancın
Herkes hesabını gitsin Allah’a versin
Ben seni kaybedemem
Çok korkuyorum sensiz ölmekten
Hani bir kasım akşamı
Uykumu ipotek ettiğim günler
Gözlerim uykuya hasım
Seni düşünmek dostun sunduğu bir kahvede
Ve içmek seni her yudumunda bardağın
Unutmadım hayaline sarıldığım vakitleri
Şimdi o günlere özlemlerde
“Gel” ne olursun
Sensiz ölmekten çok korkuyorum
Koyu sohbetler mekanında
Ayrı hülyalarda gezdiğim senli günler
Dalıp, dalıp gitmek
Ve gelmek gittiğin yerlerden seninle
Ne güzel ağlamak
Ama seninle
Canıma zulmetmekten
Vazgeçer mi hasretin
Bitir, dayanmak yiğit ister
Yiğitlerde ölür
Ben sensiz ölmekten çok korkuyorum
Bir kasım akşamı gözlerim uykuya hasım
Bırakıp gittin karalar bağladım
Artık her gün benim yasım

İsterdim sayfalarca yazayım
Kalemim kırık ellerim ıslak
Son verdin daha başında, her şeye rağmen
Aşk bitti gözlerim sana yasak
Ve ben sensiz ölüyorum
Korkularımla yüzleştim
Beni Allah tuttu kıymadım cana
“Gelme artık kim eder azad”
Dedim, sen bunlara aldırma
Dilden çıkana kanma
İçimde var bir ümit
Gel !
Sensiz ölmekten çok korkuyorum.