KARŞI KOYAMADI
İçini yakan sımsıcak güneşi battı
Buz tutmuş kalbinin mazide ayazı Bir çocuk elinden alınmış oyuncağı Kırıldı dal rüzgara karşı koyamadı O yıkılan hayalleriyle başbaşa sessiz Vefasıza ağlıyor buğulu gözler fersiz Geçmez düş/ününce gecesi matemsiz Büküldü boyun kadere karşı koyamadı Mevsiminde açmalıydı her renk çiçek Yeşeren dallara konar kuş ve böcek Ak düşmüş saça ne gerek aşk-meşk Sızladı yürek acıya karşı koyamadı Gönül severken akla söz geçer mi Geride kalan sen mi yoksa ben mi Delice esti fırtına savurdu ikimizi Çürüdü ciğer hasrete karşı koyamadı BİRGÜL AL 26-12-2011 |