HASRETİNİN ZİRVESİNDEYİM ŞİMDİ
Ben öfkemi sustururken isyanla
Sen acımı katladın içerimde Sarıp sarmaladım seni heyecanla Sen yokuşa sürdün her seferinde... Kırıldı kanatları yüreğimin Paslanmış zincirinden kaçamadı Kan döktü pınarları gözlerimin Ölümü seyretti ruhum uyanmadı... Ölüm geldi dayandı yokluğunda Gönlüm bu azabı taşıyamadı Yaralandım her gama vurduğunda Ruh bedende sensiz yaşayamadı... Hasretinin zirvesindeyim şimdi Gögsümde çırpınıyor yürek acıyla Sen gittin ocağıma taş dikildi Kopardılar hayattan beni sancıyla... Rüzgarını üfürdün bedenime Soğuk nefesini kefen ısıtmadı Toprağı örttülerde üzerime Bu bile yokluğun kadar acıtmadı.... 00:27__25.12.11 |
Mukemmel siir