“İlgili makama”


- Cehennem sıcak beyim! -

Bana bu satırları yazdıran naaşımın
Ruhu toprağa sığmaz, kefeni dar efendim.
Çünkü ardımdan kalan üç kuruş maaşımın
Yolu kabrime düşmez, sahibi var efendim.

Dünya bu, anlar insan; koşarken bir menzile
Hiç hatırlanmaz mazi, belki hiç gelmez dile
Ama en son evimin mezar taşını bile
Dikmediler, efkârım dağlar kadar efendim.

Belki suç bende biraz, çok verip az istedim
Ömrüme kar yağarken onlara yaz istedim
Sonunda bir Fatiha biraz niyaz istedim
Sustular-ki bu susuş- ruhuma ar efendim.

Bu yüzden satır satır yazıp arzuhalimi
Bir mektupla sırtına yükledim vebalimi
Ama sen elden ver ki duysunlar ahvalimi
Yoksa sahipsiz kalıp adres arar efendim.

Kim soracak ki deme, ardımda kalsalar da
Yaşadığım her anı sessizce çalsalar da
Ömrümü zehreyleyip ahımı alsalar da
Arada okuyacak biri çıkar efendim.

Bir erkek kardeşim var, köşkte yaşıyor hani
Fakirhanesi (!) her gün dolup taşıyor hani
“Bu yaz nereye gitsek” diye şaşıyor hani
Söyleyin yeri hazır, yatağı har efendim.

Bir oğlum var, saflığın halka açık sergisi
Ama kendine sorsan göğe sığmaz yergisi
Üstelik yolsuz köyde her yıl asfalt vergisi
Öder hiç sesi çıkmaz, haşa; “davar” efendim.

Bir eşim var, her seçim kağıtları nallayan
“Işık”mıydı, “ok”muydu arada afallayan
Bir de sessiz sedasız kuyruğunu sallayan
Bir kardeşim var, adı; “sineksavar” efendim.

Bir kızım var, sormazsan çıkmaz soluğu sesi
Elinde orta mektep terk şehadetnamesi
Herkesinki bir sultan, evinin bir tanesi
Bizimki laf anlamaz, sanki duvar efendim.

Kız kardeşimin beyi mebus olmuş; nasılsa?
Oyu bırak, muz vermem ağaçlara asılsa
Ama benim yüzümden sesi biraz kısılsa
Toprağımın üstünü gülle sıvar efendim.

Velhasıl, cehennemin harı vururken cama
Şeref versinler diye yapayalnız soframa
Bir mektup da şeytana yazmak isterim ama
Korkarım yanlarına geri kovar efendim.