Öğreneceksin Delâl (Aşka Üşünebileceğini)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın İnsan sevdiği kadar yaşıyorsa
o halde ben ölümsüzüm D e l â l... Ah Delâl Söyle hangi yüzünle tanıdım seni, Yazdığım şiirlere and olsun ki; Işıksız bırakacağım sana hiç söyleyemediklerimi. Kör kuyularda yankılanacak Ve tırmalayacak kulaklarını ölü kelimelerin ağıtları Ve vicdanınla sınanacak güzelliğin. Yaralı gece kuşları tüneyecek çocukluğuna Şımarık gülüşlerin ürkecek, ihtişamlı kadınlığından Avuçlarına bıraktığım karanfillerle sevişmeyecek ellerin Kan pıhtıları gibi düşerken sıcaklığım Kınalı parmaklarından Sana öğreteceğim Öğreneceksin Delâl, bir dilin intiharını Hangi sözüneydi ki kanmışlığım Nasıl bir ölümdü Nasıl bir sondu bana hazırladığın Damarlarımda çoğalan zehri hangi ara verdin bana Öpüşürken mi ay ışığında Kaybolduğumda mı? Kollarında. Beni sevdiğini söylerken mi? Ne vakit karar verdin infazıma Hangi elinde saklıydı hançer Sapladın ihaneti sırtıma. Ve sen Delâl Hangi ülkenin toprağına Hangi dağın karlarının altına gömdün, titremedi mi için? Yorgan diye üzerime buz(dan) yıldızları örttün Sana öğreteceğim Delâl, Öğreneceksin aşka üşünebileceğini Ah Delâl Oysa sevmiştim seni Sesin yeni doğmuş bir bebeğin başucundaki ninni Ağzının kenarındaki gül/üş, süt lekesiydi Asırlık annesizliğime. Kekik kokardı saçların, dinerdi sancılarım Ve ben bir sana hür Sana yasaldım Söyle Delâl Hangi rüyadan uyandırdın beni kızıl bir akrep sessizliğiyle... |
Işıksız bırakacağım sana hiç söyleyemediklerimi.
***
Samanyolunun ihtişamıyla parıldayan tüm yıldızlı sözcüklerini yüklemişken yürek vagonlarına, dizeler halinde bırakırken her satır istasyonuna, nasıl bir yemindir ki bu ışıksız bırakmak Şair yüreğinle haykırırken dolunay aydınlığında?
Boşa dememiş "Şairler en büyük yalancılardır."diyen ünlü bir şair...
Yüreğin var olsun, hep masmavi ışıldasın ki manzarasında aydınlık gecelerin, efsununda yolculuk yapalım duyu kubbenin.
Sevgim yüklü saygılarımla derlediğim zambaklar engin yüreğine can dost.
(yine çalma listemde:)