vakit geldi ;
evde bir telaş
giden gelenin hesabı yok
güle güle gidin demek için gelmişler
kim gidiyorsa?
karmakarışık ev, bavullar yerlerde
adım atacak yer kalmamış
bir uğultu duyuyorum
gözlerim kalabalıktan yorgun
kalabalığın gözleri sürekli üzerimde
bir başka bakıyorlar bana
her zaman ki bakışlar değil
tanımıyorum kimseyi
çözmek istemiyorum gözlerdeki manayı
çözsem ne çıkacak ki
kim ki onlar?
onlardan banane...

vakit geldi;
kollarım iki yanımda,
yumruklarımı sıkıca yummuşum
tırnaklarım batıyor avuçlarıma
ince ince kan damlıyor
ama hiç acı yok
hissetmiyorum
bacaklarım benim değil
iradem dışında haraket ediyorlar
gelişi güzel her tarafa çarpıyorlar
yine acıyı hissetmiyorum
yokum bu bedenin içinde
kime ait?
ne işi var burda?
ne istiyor benden?
derdi nedir benimle?
hiç tanıdık değil üstelik
ne kadar yabancı
aynı sorularla
oda beni tanımaya çalışıyor galiba
karşılıklı durmuş
boş gözlerle bakıyoruz birbirimize sadece
korkuyoruz yüzleşmeye
kim önce soracak diye bekliyoruz öylece
belli ki cesareti yok
benimse sormaya halim
kimse kim
ondan banane...

vakit geldi;
acısını hissettiğim tek yer yüreğim
öyle bir acı varki
tonlarca ağırlığın altında eziliyor
düşmüş bir dipsiz kuyuya, zifiri karanlıkta
narlı demirlerle dağlanıyor
çin işkencesi neki bunun yanında
yok oluyor yavaş yavaş
bu sefer
banane ondan diyemiyorum
gözlerimin önünde
bense izliyorum çaresizce
bir şeyler yapmalıyım oysa
yüreğimde sen varsın...

vakit geldi;
algılıyamıyorum
yaşananlar yabancı bana
tek bildiğim
ben, beni sana emanet ettim
senide aldım içime
emanetsin artık sende bana
iyi bak bana
bende sana gözüm gibi bakacağım
asla
emanetine ihanet olmayacak
ömrüm;
beni, sana bıraktım
vakit geldi gidiyorum...


yürek_sesi______________CEMRE