Bir sigara yaktım efkarla
koydum kültablasının kenarına
izlemeye başladım inceden inceye yanışını
bize benzettim bir anda onu
yaktığım an
onda yaşam başladı
bizim gibiydi ne farkı vardı ki?
yaktığımda doğmuştu
ya
uzunluğu kadar yaşayacaktı
ya da yolun yarısında düşecek
veya
sahibi sıkılıp atıcaktı yere
birde üstüne basıp sönürecekti yaşamını...

yavaş yavaş yanıyor
dumanı havaya karışıp yok oluyordu
bizde giden zamana geri dönemiyoruz
nasılda benziyoruz değil mi?
bir yol çizilmiş bize doğarken
birde
alnımıza yazılan kader dediğimiz yazgımız
elinde olsa oda değiştirmek isterdi
tıpkı biz gibi...

kültablasındaki sigara neredeyse yarıya gelmişti
belliki memnundu hayatından
henüz yaşıyordu
bilmiyordu ki sona yaklaşıyordu...

her geçen günün bizi yaklaştırdığı gibi...

masama çarptım su bardağı devrildi
bir iki damla kültablasına sıçradı
biraz ıslanmıştı
ama yinede direniyor yanmaya devam ediyordu
galip geldi ve damlayan o iki damlayı kuruttu
yoluna devam etti
bizim gibi oda yaşam mücadelesi veriyordu
her türlü darbeyi yesekte sırtımıza binsede dertler
omuzlarımız çöksede, bükülsede belimiz
tüm gücümüzle yaşamak için savaşmıyormuyuz?..

dalmışım
sigara sonuna yaklaşıyor
ardında küllerini bırakarak
geriye baktığımızda iyi bir insan olabildikmi
neydi günahımla sevabımın terazisi
hangisi ağır basıyordu
ölünce arkamdan hangisini diyeceklerdi
’iyi bir insandı’
’iyiki öldü çok kötü biriydi’
beden girince toprağa
yaşarken yaptıkların kalıyor akılda
amaç en güzelini söyleyetebilmek ardında.
sigarada söndü
bu arada kültablasında
kalan izmarit ve küldü.


yürek_sesi____________CEMRE