Seni sevmekle, sessizliğine vuruldum
Bir adım öteden sana koşarken..
Bütün umutlar, küskün, iki dudak arasında,,

Şimdi yokluğunla..!
Gecenin zifiri karanlığında,
Ölümle yaşam arasında, voltalarım..
Sende git.. sabahı olmayan gecelerimden...
Sende git.. beni darma duman ettiğin bu şehirden..

Seni sevmekle her gece kalbimi formatlarken...
çölde ki serap gibi seni sevmek...
Ömrümün zemheri ayazında,
Hasta kalbimin dermanı seni sevmek..

Seni sevmek...
Karda açan, bir çiçek...
iki denizin kavuşma arzusu,,
Seni sevmek...
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir şiirin...
Öznesi sen yüklemi sen anlamı sen...

Seni sevmek...
Darağacında son arzum sen diye haykıran..
Bir mahkumun özgürlüğe kavuşması..
Seni sevmek, sensiz seni yaşamak olsa gerek...

Seni sevmekle, dilim de prangalı öznesiz cümleler..
Sana susamış sevda türküleri sazımın telinde ...
Sessizliğime sarıyorum
Sensizliğin kanayan yaralarını
Sensizliğe büründüm
Kalbim senle dolup senle taşarken

Seni sevmekle...
Kanatlanan tüm melekler adın anar gökyüzünde
Yağmur misali yağarken gönlüme
Seni anlatan öznesiz cümlelerin boşluğuna,
Yoklugunu yazarak dolduruyorum..
Neredeysen gel artık şiir gözlüm...


RAİF ŞEFKATOĞLU