İki Kaş Arası
soyundu üstünden rengini gece
bir sonraki zamanlara tehirli sevdalar namelerinde uzun peşrevler sazların dökülür ömür tozları omuzlardan güneş ışığını suya unutmuş günden suyla mehtap öpüşüyor kimseye aldırmadan karanlığın ıslak saçlarından damlıyor kehribar en berrak renginden sarkıyor salınımlar kurşuna diziyor bakışları sokak ortası menzilinde kapalı gözler iki kaş arası.. hergün biraz daha tazelenirken yokluk lirik bir geçmişi daha yazıyor tarih anemon yapraklarında yazılı zorba basiret avare dolanıyor ten üstü hasret dönüşü olmayan uzak yerlere alınmış bilet kristal kaselerden sunuluyor acı şerbet yatağına sığmayan nehirler coşkun ayrılık üstü yol oluyor denizler simsiyah bir fırtına esiyor yüreklerden kıyamet eşgali ile kapı dibinde beklerken ruhlara elvan elvan kokular doldurarak senmiydin endamınla süzülen cennet’ten yitik düşlerine mavi diyen kadın Faruk Civelek |